Η σελήνη που φώτιζε δυνατότερα και από το καλύτερο ηλεκτρικό φανάρι βοήθησε τη Μαργαρίτα να δει πως, ο καθισμένος που τα μάτια του έμοιαζαν να είναι τυφλά, έτριβε με κοφτές κινήσεις τα χέρια του, ενώ τα τυφλά μάτια του τα είχε καρφωμένα στο δίσκο της σελήνης. Τώρα πια η Μαργαρίτα έβλεπε πως δίπλα στη βαριά πέτρινη πολυθρόνα, που στο φως της σελήνης έριχνε κάποιες φευγαλέες σπίθες, ήταν ξαπλωμένος ένας σκούρος, με τεράστια μυτερά αυτιά σκύλος, που όπως τ' αφεντικό του κοιτούσε ανήσυχα τη σελήνη. [...] Δυο χιλιάδες σχεδόν χρόνια κάθεται σ' αυτό το πλάτωμα και κοιμάται, αλλά όταν έχει πανσέληνο, τον βασανίζει όπως βλέπετε η αϋπνία. Και δε βασανίζεται μόνον αυτός, αλλά και ο πιστός του φύλακας, ο σκύλος. Αν είναι αλήθεια πως η δειλία είναι το χειρότερο ελάττωμα, τότε θα' λεγα πως το σκύλο του αυτό δεν τον βαραίνει. Το μόνο που φοβόταν αυτό το θαρραλέο σκυλί ήταν η καταιγίδα. Δε γίνεται όμως διαφορετικά, όποιος αγαπάει πρέπει να μοιράζεται και τη μοίρα εκείνου που αγαπάει.
(σελ. 418- 419, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα, μτφρ. Τίνα Καραγεωργή, Γιούρι Γιαννακόπουλος, εκδόσεις Θεμέλιο)
Υ.Γ.: Η ενότητα audiovisual delight βασίζεται στην εξής ιδέα: Ως αφετηρία υπάρχει ένα σημαντικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, από το οποίο αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα και το συνδυάζω με μια φωτογραφία που, κατά τη γνώμη μου, απηχεί την ατμόσφαιρα του έργου. Στη συνέχεια, συνδέω με link από το youtube ένα τραγούδι εμπνευσμένο από το συγκεκριμένο έργο με μια φράση του κειμένου που θα μπορούσε να έχει αποτελέσει την πηγή έμπνευσης, τη βάση του τραγουδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου