Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

     Όλους αυτούς τους μήνες που έχω το μπλογκ, κάνω αναρτήσεις για αγαπημένα βιβλία, τραγούδια και ταινίες, όμως ούτε μία φορά δεν έχω αναφερθεί σε αγαπημένα κόμιξ, παρ' όλο που πρόκειται για

μια τέχνη που αγαπώ εξίσου και για πολλά χρόνια το βιβλιοπωλείο της ΒΑΒΕΛ στη γωνία Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής ήταν για μένα ένας επίγειος παράδεισος. Είναι καιρός ν' αποκαταστήσω αυτή την αδικία, γράφοντας για την αγαπημένη περιπέτεια του αγαπημένου μου ήρωα, που δεν είναι άλλος από τον Κόρτο Μαλτέζε, τον καπετάνιο δίχως πλοίο, τον ρομαντικό περιπλανώμενο. Πιο πάνω χρησιμοποίησα τη λέξη "περιπέτεια" αντί για τη λέξη "ιστορία", αφού "Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας" είναι ο ορισμός της περιπέτειας: βρισκόμαστε στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, όταν δύο νέα παιδιά, ο Κάιν κι η πανέμορφη Πανδώρα επιζούν από ένα ναυάγιο και περισυλλέγονται από ένα πειρατικό πλοίο με ιθαγενείς ναυτικούς κι έναν αδίστακτο καπετάνιο που έχει το ίδιο όνομα και την ίδια εμφάνιση με τον διαβόητο Ρασπούτιν... Στη συνέχεια, μπαίνουν στην ιστορία ο Κόρτο Μαλτέζε, ο μυστηριώδης "Καλόγερος", ένας Μαορί θαλασσοπόρος, μία φυλή κανίβαλων κι ένας ιδεαλιστής Γερμανός αξιωματικός. Τι μεγαλειώδες μείγμα! Τι συναρπαστική περιπέτεια! Σαν να'χεις αναμείξει τους ήρωες του Μέλβιλ και του Κόνραντ με τις ζωές του Ρεμπώ και του Γκωγκέν!
     Από αυτό το μωσαϊκό τρομερών χαρακτήρων, ο πιο ξεχωριστός είναι ο Κόρτο Μαλτέζε, ο οποίος στη συνέχεια έγινε ο ήρωας της ομώνυμης σειράς κόμιξ. Γιος μιας Ανδαλουσιανής τσιγγάνας κι ενός Άγγλου αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού, κληρονόμησε από τον πατέρα του τη δυνατότητα να κρατά πάντα την ψυχραιμία του κι απο τη μητέρα του την ικανότητα να κινείται μέσα σε μαγικούς, ονειρικούς κόσμους. Πάνω απ' όλα όμως, ο Κόρτο Μαλτέζε χαρακτηρίζεται αφενός από  την αγάπη για την περιπέτεια και την ελευθερία, κι αφετέρου από τον αυτοσαρκασμό, μιας και ποτέ δεν φαίνεται να παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Αυτά τα χαρακτηριστικά βέβαια τα κληρονόμησε από τον δημιουργό του, τον Ούγκο Πρατ, έναν Βενετσιάνο που πέρασε τα παιδικά και τα νεανικά του χρόνια στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, έναν αντιαποικιοκράτη περιπλανώμενο, έναν γοητευτικό παραμυθά. Μα, για ποιον από τους δύο μιλάω; Για τον Κόρτο Μαλτέζε ή για τον Ούγκο Πρατ; Ξέρω 'γω... Μπορεί να' ναι πάλι αυτή η ιστορία με τα δυο φεγγάρια, που λέει κι ο Κόρτο στο "Τάνγκο"... Εμείς εδώ όμως είμαστε ακόμα στην πρώτη περιπέτεια, στη "Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας":

 -"Έι, ρομαντικό μου κοριτσάκι!"

 -"Καλημέρα Κόρτο Μαλτέζε!"
 - "Αχ, τι όμορφη που είσαι! Ποιος ξέρει γιατί, μου θυμίζεις ένα ταγκό του Αρόλα που άκουγα στο καμπαρέ "Πάρντα Φλόρα" στο Μπουένος Άιρες."
- "Μήπως υπήρχε κάποια που μου έμοιαζε;"
- "Όχι! Ακριβώς γιατί δε μοιάζεις με καμιά άλλη ήθελα πάντα να σε συναντήσω... Σ' ένα οποιοδήποτε μέρος..."
-" Δεν θα έρθω μαζί σου Κόρτο Μαλτέζε."
-" Το ξέρω!" "Αντίο Πανδώρα!"
-" Γεια σου Κόρτο Μαλτέζε!..."